Beste lezers van mijn blog,
Met deze eerste blog zou ik me graag kort aan jullie voorstellen.
Ik ben Léon, een jongen van op het moment 22 jaar, opgegroeid binnen het gezin bestaande uit mijn vader, moeder en broertje een jaar jonger als ik. De hulpverlener omschrijft mij in mijn zorgplan als volgt:
“Léon is een vrolijke, lieve jongen met gevoel voor humor. Hij is spraakzaam in een omgeving die hij vertrouwt en waar hij zich veilig voelt. Wanneer Léon in een omgeving is waarin hij spanning en sociale druk ervaart dan trekt hij zich terug. Léon kan zich moeilijk vasthouden in zijn concentratie en is erg snel afgeleid bij het doen van huishoudelijke/financiële taken. Léon vindt het lastig om dingen te plannen, het overzicht te bewaren en structuur aan te brengen in zijn dagelijkse routine. Léon heeft moeite met verandering en wil graag dingen ruim van te tevoren weten. Wanneer er een afspraak met Léon ligt is het erg belangrijk voor hem dat dit nagekomen wordt. Wanneer er iets tussen komt moet Léon schakelen, wat vaak gepaard gaat met verdriet, teleurstelling en verwarring waardoor Léon erg in zijn emotie kan reageren. Dit kan ook wel eens voor conflicten zorgen”.
Ik vind het af en toe raar om dit over mezelf te lezen, ik voel mij over het algemeen gelukkig ook vrolijk, dit is wel een periode van de laatste tijd. ik heb namelijk een geschiedenis waarin ik mij niet altijd vrolijk heb gevoeld. Om mijn hele geschiedenis samen te vatten komt het erop neer dat ik vanuit huis naar een beschermde woonplek ben gegaan op in mijn eigen inziens jonge leeftijd, sinds 2010 (11 jaar was ik) ben ik betrokken bij de organisatie Gewoon Anders, voorheen Anders Thuis.
Eerst in het logeerhuis, waar ik om het weekend verbleef, daarna vanaf 2016 (17 jaar was ik) heb ik begeleid gaan wonen, en een kamertraining gevolgd. Sinds november vorig jaar heb ik een klein appartementje in een dorpje rondom Groningen. Dit was mijn doel en die is behaald; een eigen woonomgeving waar ik met behulp van de nodige ondersteuning zelfstandig functioneer in onze samenleving.
Het functioneren binnen de samenleving is voor mij niet van zelfsprekend, het lukt mij om mij staande te houden door de vaardigheden die ik heb aangeleerd en door de veilige omgeving die mij bij alle dagelijkse routines ondersteund. Ik ontvang namelijk nu ambulante ondersteuning van Gewoon Anders, de begeleiders komen met regelmaat langs (standaard 4x per week 2 uur) en bellen mij met regelmaat om herinneringen te geven om bijvoorbeeld mijn tanden te poetsen en mij te helpen met het inplannen van huishoudelijke en dagelijkse activiteiten. Ze hebben een motiverend en stimulerende rol. Daarnaast ontvang ik ondersteuning in mijn dagelijkse structuur door mijn dagbesteding. Ik werk bij een kleine bakkerij waar voornamelijk taarten en cakes worden gemaakt.
Tijdens mijn ontwikkelingstraject heb ik veel ervaring opgedaan en ben ik zoals ik al benoemde ook door minderleuke en confronterende periodes gegaan. Doormiddel van deze blog wil ik graag andere jongeren inspireren die ook voor dit traject staan en hoop ik voor hen een voorbeeld, een inspiratiebron en wellicht een adviseur te zijn. Deze persoon heb ik namelijk tijdens mijn ontwikkeling gemist.
In komende blogs zal ik meer vertellen over deze periodes van onzekerheid en confronterende gebeurtenissen. En zullen hopelijk een inspiratiebron zijn voor anderen.
Tot gauw,
Léon
